ඔපීසියේ රස කතාවක්

අද මම කියන්න යන්නේ අපේ ඔපීසියේ සිද්ධ වෙච්ච රස කතාවක් පිළිබඳවයි. රස කතා සෑහෙන්න තියෙනවා. මතක් වෙන වෙලාවට ලියන්නම් ඒවා. මම වැඩ කරන්නේ දෝහා කටාර් වල කියලා පළමු ලිපියෙන් කිව්වා මතක ඇතිනේ. නොදැන හිටියත් කමක් නැහැ, දැන් දන්නවනේ. ඉතින් මම වැඩ කරන්නේ අපේ කොම්පැණියේ ගිණුම් දෙපාර්තමේන්තුවෙයි. අපේ දෙපාර්තමේන්තුවේ වැඩ කරන ගොඩක් අය අල්ලපු රටේ එවුන්. ඒ කිව්වේ ගොඩක් එවුන් ඉන්දියන් කාරයෝ තමා. ඒකෙනුත් ගොඩක් එවුන් කේරලකාරයෝ ඒ.කේ.ඒ මලබාරියෝ. මට නම් මේ යක්කුන්ව පෙන්නන්න බෑ. මේ මලබාරි කාරයෝ මැද පෙරදිග රටවල් වල බුරුතු පිටින් බින්න බැහැලා ඉන්නවා කියලා බොහෝ දෙනෙක් දන්නා දෙයක්. නොදකින් විතරක් මේ හැතිකරේ.... මුන් ගැන මතක් වුනාම මගේ ඇඟේ මාළු ගඟේ නටනවා. 

හරි අපි කතාවට එමුකො. අපේ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ ලොක්කත් මලබාරියෙක් තමා. මිනිහනම් මලම මල පෙරේතයෙක්ම තමා. ඔක්කොම කරන්නේ උන්ගේ එවුන්ට තමා. අපිත් එක්ක උඩින් හිනා වෙලා යටින් අපිට අරිනවා. තව ඉන්නවා අපේ වැඩ කටයුතු අධීක්ෂණය කරන්න සුපර්වයිසර් කාරයෙක්. අහන්න දෙයක් නැහැ ඌත් මලබාරියෙක් තමා. ඒ වගේම නොම්මර එකේ කුහකයෙක්. මුගේ මුණ පුරාම රැවුලක් තියෙන නිසා අපි මුට කියන්නේ 'රැවුලා' කියලා. කොටින්ම කිව්වොත් මූත් එක්ක උන්ගේ එවුනුත් වැඩි බජනෙට යන්නේ නැහැ. මොකද ඒ තරම්ම මු හොඳයි. අපේ දෙපාර්තමේන්තුවේ එකම එකයි රැවුලත් එක්ක කදේ දාගෙන ඉන්නේ. අපි මිනිහට කියන්නේ 'රැවුලගේ පුතා' කියලයි. මොකද රැවුලා මිනිහව තමන්ගෙම පුතෙක් වගේ ආරස්සා කොරන නිසයි. 

රැවුලගේ පුතා ටිකක් ඉගෙනගත්තු එකෙක්. ඒත් මිනිහා මාර පණ්ඩිතයි. අනෙක් උන්ට උපදෙස් දෙන්න මාර දස්සයි. ඒත් මිනිහා ඔපීසියේ කරන වැඩක් නම් නැහැ. කොයි වෙලේ බැලුවත් මූණු පොතේ තමයි. නැත්නම් අන්තර්ජාලයේ බඳින්න ගෑණු හොය හොය ඉන්න එක තමා වැඩේ. මලබාරියෝ සල්ලි වලටයි රත්තරන් වලටයි මාර කෑදරකමක් තියෙන්නේ. උන් හොයන්නේ ගෑණු නෙමෙයි උන්ගේ වත්කම් ගැනයි. හරි දැන් රැවුලයි රැවුලගේ පුතා ගැනයි ඔයගොල්ලන්ට දළ අදහසක් තියෙනවා නොවැ. 

අපේ ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ මාත් එක්ක අපේ රටේ කිහිපදෙනෙකුත් වැඩ කරනවා. මේ අතුරින් සැහෙන්න පරණම පුද්ගලයා වන්නේ 'ඩේවිඩ්' අයියයි. (ඇත්තම නම නම් නෙමේ) අඩි හතරාමාරක් පමණ උස ඇති එමෙන්ම තඩි බද ගෙඩියක් ඇති මනුස්සයෙක් තමා මේ ඩේවිඩ් අයියා. අපි අයියා කිව්වට ජිවිතයේ හාෆ් සෙන්චරියටත් ඔන්න මෙන්න කියා ඉන්න පොරක් තමා මෙයා. ඩේවිඩ් අයියා ජොලියේ ඉන්න පොරකි. ඒ වගේම තමා කට. මෙලෝ යකෙකුට මෙයත් එක්ක කට ගහලා දිනන්න නම් බැහැ. මහා හැකර කටක් තියෙන්නේ. සමහර අවස්ථා වලදී කට නිසා අමාරුවේ වැටිලත් තියෙනවා. දෙපැත්ත කැපෙන වචන කියන්න මිනිහා මාර රුසියා. අපේ දෙපාර්තමේන්තුව වගේ තැනක අවුරුදු 10ක් තිස්සේ වැඩ කරන්න නම් ඒ වගේ කටක් අත්‍යාවශ්‍ය බව මගේ හැඟීමයි. 

දෝහා වලට ආගන්තුකයෙක් වූ මා හට ඩේවිඩ් අයියා නොයෙකුත් උපකාර කර ඇත්තේය. ඒ වාගේම මමද ඔහුට හැකි පමණින් යම් යම් උපකාර කර ඇත්තෙමි. ඔහුගේ මහා කුපාඩි වැඩද ඇත්තේය. ඒ ගැන පසු දිනෙක කළු ලෑල්ලේ ලිවීමට අදහස් කරමි. 

හරි, ඔන්න දැන් තමයි කතාවට එන්ටර් වෙන්න හදන්නේ. රැවුලගේ පුතා එච්චර ලොකු වැඩක් කරන්නේ නැති උනත් හැසිරෙන්නේ හරියට ගිණුම් අංශයේ කාර්යබහුලම පුද්ගලයා විදියටයි. මිනිහා ඇවිදින්නේ හරියට මිනිහගේ පස්ස පැත්තේ කඩියෙක් ජිවත් වෙන විදියටයි. එච්චරට ලොකු කලබලයක් තියෙන්නේ; විශේෂයෙන් ලොක්කා කතා කරන අවස්ථාවලදී. රැවුලගේ පුතා අඩි 6 ක් පමණ උස ඉතා දේහදාරී පුද්ගලයෙකි. මිනිහ හරියට අපේ සිංහල රජ කෙනෙක් වගේ. (රූපයෙන් පමණයි හොඳේ) ඉතින් මේ වගේ පුද්ගලයෙක් අර තරම් කලබලයකින් ඇවිදිනකොට නිකමට හරි අපේ ඇඟේ වැදුනොත් අපිට අත්වන ඉරණම හිතා ගන්න පුළුවන් නේද? 

ඉතින් ඔන්න මේ කියන දවස වෙනදා වගේම සාමාන්‍ය දවසක්. උදෙන්ම ඔපිසියට ඇවිත් කට්ටියම වැඩ. ඩේවිඩ් අයියත් ජොලියේ වැඩ. වැඩ කිව්වට ඉතින් උදේ වරුවේ අන්තර්ජාලේ තමා ඉන්නේ. 

"සිතල සඳ එළියේ...

  රෑට xක එළියේ....."

මිනිහගේ බොහෝමයක් සින්දු 18+ ඒවා තමා. අපිට ඉතින් හිනා. 

ඒ අතරවාරයේ ඩේවිඩ් අයියාගේ ඔපීසියේ දුරකථනය නාද වෙයි. 

"හෙලෝ"

"ගුඩ් මොනින්ග්"

"Habibi, I'm busy now, I'll check it. Just give me a call after lunch"

උදෙන්ම තඩි නයෙක් අරියි. අපිට ඉතින් හිත යටින් හිනා. අපේ නිහඬතාවය දුටු ඩේවිඩ් අයියා,

"මේ වේxx පුතාලා උදෙන්ම වද දෙනවා"

"ඩේවිඩ් අයියේ, ඔයාගෙන් අහන්නේ නැතුව උන් වෙන කාගෙන් අහන්නද?" මමත් ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු පොඩ්ඩක් දැමුවෙමි.

"අනේ යන්න පොඩ්ඩේ යන්න"

"කොහේ යන්නද ?"

"කෑ ගහන්න එපා මිනිහෝ"  ඩේවිඩ් අයියාගේ සුපුරුදු ගැලවීමේ වචන පිට වුණි.

මෙහෙම වැඩ යන අතරේ, රැවුලගේ පුතාට ලොක්කා අඬ ගැසුවේය. අහස කඩාපාත් වෙනවා වගේ මිනිහා ලොක්කගේ කාමරේට දිව්වේය. එසේ දිව්වේ ඩේවිඩ් අයියාගේ ඩස්බින් එකද පෙරලාගෙනය. 

කස්ටිය ඔපීසියේ වාඩි වෙලා ඉන්න අන්දම

"මේ හුxx මගේ ඩස්බින් එකම පෙරලනවනේ; කොච්චර කිව්වත් අහන්නේ නැහැ. පුදුම ගායක් තියෙන්නේ මේකට" යි කියමින් ඩේවිඩ් අයියා අමාරුවෙන් ඩස්බින් එක උස්සා කෙලින් කළේය. අපිට ඉතින් හොඳටම හිනා.

ලොක්කා රැවුලගේ පුතාට කුමක්දෝ වැඩක් පවරා තිබුණි. එබැවින් පොර ආවේ ගියාට වඩා වැඩි වේගයකිනි. ලොක්කට එක දමා ගන්නට මුන්ට ඇත්තේ පුදුම ගායකි. ඩේවිඩ් අයියාගේ මේසය සහ ගොබ්බයාගේ (වෙනමම ලිපියක්  ලිවීමට තරම් මිනිහගේ ගොබ්බ වැඩ තිබේ) මේසය අතර ඇත්තේ තරමක් පටු ඉඩ තීරයක් බැවින් රැවුලගේ පුතාව ඩේවිඩ් අයියාගේ මේසයේ වැදුනි. මොනිටරය වැටෙන්නට නොදී බේරා ගත්තේ අනු නවයෙනි. මෙවර ඩේවිඩ් අයියාට මල පැන්නේය.

"Habibi, what's the hurry? When you were going, you kicked my dustbin, now coming back, tried to fall my monitor"

"Sorry....Sorry.." රැවුලගේ පුතා හිනා වේවි උත්තර දුන්නේය.

"මේ යකාට කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ. දවසක මූ මගේ මොනිටර් එක බිම දානවා" ඩේවිඩ් අයියා අප වෙත හැරී කිවේය. 

ඉන්පසු හවස් යාමයේ, රැවුලගේ පුතා කුමක්දෝ වවුචරයක් රැගෙන ඩේවිඩ් අයියා දෙසට යනවා මම දුටුවෙමි. එය ඔහු විසින් පරික්ෂා කරන ලද එකක් විය යුතුයි. 

"මේ බලන්න ඩේවිඩ් මේ වවුචරය පොඩ්ඩක්. ඇයි මේක ඇප්රුව් කලේ? මේ බැර කරලා තියෙන ගිණුම වැරදියිනේ" රැවුලගේ පුතා කඩ්ඩෙන් ඇසුවේය.

ඩේවිඩ් අයියා ලේසියෙන් වැරද්දක් පිළිගන්නා පොරක් නෙමෙයි. ඇරත් මිනිහට රැවුලගේ පුතා එක්ක උදේ ඉඳන් ඇරියස් එකක් තිබුනේය. ඉතින් ඔන්න දැන් වාද විවාද නැගලා යනවා. ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ හැමෝගෙම ඇස් කන් මේ දෙන්නා ළඟ. රැවුලගේ පුතා ද විවිධ න්‍යායන් දමා වැරැද්ද තේරුම් කරන්න හදයි. එන පොට හොඳ නැති බව මට තේරුණි. ඩේවිඩ් අයියාගේ ඇඟේ මාළු ගඟේ නටන්නට පටන් ගෙන ඇත. අන්තිමේදී ප්‍රථිපල පිට වුණි. 

"Habibi....(ඩේවිඩ් අයියාගේ ප්‍රියතම වචනය) You were not in your father's bxxxs, when I started doing jobs. Now you are coming to teach me theories ?"

ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ කට්ටියටම බකස් ගාලා හිනා ගියා. රැවුලගේ පුතා මොනවදෝ මුමුණ මුමුණ ගිහින් පුටුවේ වාඩි වුණා. මොනවා කිව්වත් පොරට වැඩිය තරහා යන්නේ නැත. ඒත් මේ පාර පොඩ්ඩක් තද වුණේය. 

"සැර වැඩි වගේ ඩේවිඩ් අයියේ" මම කීවෙමි. 

"නැහැ පොඩ්ඩේ. මම මේ රස්සා කරන්න පටන් ගන්නකොට මූ මුගේ තාත්තගේ xx දෙකෙත් නැහැ. එනවා මෙතන තියරි උගන්වන්න. දැන් ඉන්නේ ඔය මියා වගේ."

අපි බිම බලාගෙන සිනාසුනෙමු. මන්ද ඩේවිඩ් අයියා දන්නා ලොකු තියරියක් නොමැති බැවිනි. ඒත් රැවුලගේ පුතාගේ කට වැහුව එක නම් ලොකු දෙයකි. 

තවත් ඔපීසියේ කතාවකින් හමු වන තෙක්, ඔබට ජය !